Keller Tadeusz Mieczysław (1893–1947), ginekolog, docent UJ. Ur. 8 X w Zatorze, syn lekarza Rajmunda i Amalii z Wyrobów. Ukończył Gimnazjum im. Sobieskiego w Krakowie w r. 1911 i w t. r. rozpoczął studia lekarskie ńa UJ. W r. 1915 powołany do wojska austriackiego, był podlekarzem na froncie rosyjskim i rumuńskim (1915–8), następnie pracował w polskich szpitalach polowych na froncie wschodnim. Po wojnie pozostał w wojsku do r. 1922. Dyplom doktora medycyny uzyskał w r. 1921 na UJ. Specjalizował się z zakresu ginekologii i położnictwa pod kierunkiem prof. A. Rosnera, początkowo jako praktykant, a od r. 1923 jako starszy asystent Kliniki Położniczo-Ginekologicznej UJ. W r. szk. 1926/7 uzyskał stypendium rządu francuskiego i przebywał w Paryżu, specjalizując się w ginekologii. Pracował w Klinice Chorób Kobiecych prof. Faure’a, w szczególności w pracowni histopatologicznej tej kliniki pod kierunkiem prof. Champyego, a poza tym w klinikach położniczych prof. Couvelaire’a i Brindeau. Jednocześnie studiował radiologię w Instytucie Curie. Wspólnie z prof. Champy ogłosił dwie prace: Reproduction des phénomènes gravidiques par injection d’hormones ovariennes („Compterendu de la Société Biologique” 1927) i Contribution à l’étude des hormones sexuelles femelles („Arch. de Morphol. géner. et expérim.” 1928). Po wyjeździe z Paryża przebywał przez pewien czas w klinice ginekologicznej w Strasburgu. Od r. 1927 był członkiem korespondentem paryskiego Tow. Ginekologiczno-Położniczego. Po powrocie do kraju habilitował się 1 III 1929 r. z zakresu ginekologii i położnictwa na podstawie pracy Badania doświadczalne nad hormonami jajnika. W r. 1932 opuścił klinikę i zajął się badaniami z zakresu hormonologii ginekologicznej, pracując w Zakładzie Biologii UJ pod kierunkiem prof. E. Godlewskiego (juniora). Od r. 1936 był starszym ordynatorem Oddziału Ginekologiczno-Położniczego 5 Szpitala Okręgowego w Krakowie i na tym stanowisku pozostawał do wybuchu drugiej wojny światowej.
Brał udział w kampanii wrześniowej w stopniu kapitana-lekarza. Wraz ze szpitalem polowym, do którego został przydzielony, przekroczył granicę rumuńską. W Rumunii został internowany, ale już w końcu października 1939 r. przedostał się do Francji. Podczas kampanii francuskiej był dowódcą grupy sanitarnej 2. Dyw. Strzelców Pieszych i wraz z tą dywizją przekroczył granicę szwajcarską w czerwcu 1940 r. W Szwajcarii uzupełniał swe wiadomości w klinice ginekologicznej prof. E. Anderesa w Zurychu i brał żywy udział w organizowaniu Uniwersyteckiego Obozu dla Internowanych Żołnierzy Polskich w Winterthur koło Zurychu. Powierzono mu obowiązki kierownika naukowego obozu. Internowanym studentom wykładał ginekologię i położnictwo. Był członkiem komitetu redakcyjnego „Zbioru prac naukowych Polaków internowanych w Szwajcarii” (t. 2, Brugg 1943–4). Dn. 10 X 1945 r. powrócił do kraju i prowadził na UJ wykłady zlecone o fizjologii ciąży, porodu i połogu. K. utrwalił swe nazwisko w historii ginekologii dzięki badaniu żeńskich hormonów płciowych. Na szczególną wzmiankę zasługuje jego praca pt. O kapilaroskopii w położnictwie („Ginekologia Polska” T. 8: 1929 nr 4–6). Był to referat wygłoszony na II Zjeździe Ginekologów Polskich w Poznaniu w r. 1928. W okresie przedwojennym był prezesem Tow. Ginekologicznego w Krakowie, a w r. 1946 został wybrany wiceprezesem Polskiego Tow. Lekarskiego w Krakowie. Zmarł w Krakowie 31 III 1947 r. Żonaty z Marią z Horwattów, pozostawił syna Jerzego, laryngologa.
Łoza, Czy wiesz, kto to jest?; Wachholz L., Białoń J. i Grochowski J., Skład osobowy Wydziału Lekarskiego i Farmaceutycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego w latach 1364–1949, Kr. 1963 s. 87–88; – Nasza Droga. 2. Dywizja Strzelców Pieszych. Francja–Szwajcaria 1939–1945, Londyn 1960; – Pogonowski B., Śp. Doc. dr T. K., „Przegl. Lek.” R. 3: 1947 S. 2 nr 11 s. 441–2 (fot.); Stępowski B., „Pol. Tyg. Lek.” R. 2: 1947 nr 25 s. 767; – Arch. UJ: Wydział Lekarski (Habilitacje).
Piotr Szarejko